Inca de mic copil am facut cunostinta cu coliva. Mama a avut de facut pomeni ani de-a randul aproape toata copilaria si adolescenta mea.
Asa ca, am crescut cu coliva, de toate felurile, modelele si decoratiunile. Ce imi mai amintesc pe langa coliva, sunt prescurile. Chiflutele alea mici inmuiate in vin rosu, se ducea mama sa imparta la toti vecinii. In sfarsit, nu am mancat niciodata, nici macar nu am gustat.
Am simtit o profunda lipsa de interes fara sa stiu de ce exact, pentru coliva. Insa, acum circa 2 ani, am gustat din intamplare si mi s-a parut ca este interesanta. Apoi astazi, am gustat din nou si am inteles clar ca nu imi displace, e chiar buna daca are nuca multa :).
Voua nu vi se pare ciudat ? Ca imi place coliva, da.
PS: poza nu este a mea, am gasit una pe net.
A inceput sa imi placa coliva
previous post